Bericht van de fractievoorzitter

Beste mensen,

Sinds september zijn we weer volop aan de slag om uw belangen op de juiste wijze en zoveel als mogelijk is, te behartigen.

Dit keer niet een opsomming van hetgeen wij gedaan hebben. Maar. Zoals u zult begrijpen wel aandacht voor hetgeen onze wethouder ertoe bewogen heeft om haar wethouderschap neer te leggen.
Ongetwijfeld heeft u hierover vast een mening gevormd op basis van hetgeen de media over deze kwestie heeft bericht.

Zo heeft u in ”de Nieuwe Meerbode” kennis kunnen nemen van de letterlijke tekst, zoals door mij uitgesproken in de raad van september. Dit naar aanleiding van hetgeen in die maand was voorgevallen.
Voor het geval u deze tekst heeft gemist, voeg ik deze bij dit artikel.

Wat ook van belang is, is een publicatie van Luistervink van 18.10.2019 in De Groene Venen, Naar mijn idee, sluit deze tekst haarfijn aan bij de constatering in mijn betoog, dat er meer elementen zijn waarop je het functioneren van een wethouder (en een raadslid) moet beoordelen.
Het omgaan met en het luisteren naar de mensen. En daar krijgt ze, gezien het artikel onder het pseudoniem van luistervink, alle “credits” voor.( zie laatste nieuws).

Vanzelfsprekend gunt de fractie Marja alle tijd om hetgeen haar is overkomen, te verwerken. Als fractie zullen wij op dezelfde wijze blijven handelen als voorheen. Namelijk bij alles afwegende of de te nemen beslissingen de belangen van onze senioren niet zullen schaden en liever nog aan onze senioren ten goede zullen komen.
En hoe de samenstelling van de fractie er in de toekomst zal uitzien, de tijd zal het ons leren.
Ik wens u allen en onszelf in ieder geval veel gezondheid toe voor die komende tijd.

Speciaal breng ik deze wens over aan Ed de Valk. Zijn gezondheid, of beter gezegd het ontbreken daarvan, heeft hem genoopt zijn functie als raadslid en fractievoorzitter van de Seniorenpartij, definitief neer te leggen. Voor hem hoop ik, dat op den duur er toch een duidelijke verbetering zal intreden.
Een en ander heeft wel tot gevolg, dat ik vanaf september definitief raadslid van de Senioren partij ben geworden en als zodanig Ed heb opgevolgd als fractievoorzitter.
Met vriendelijke groeten,
Fons Luijben.

===================================================================================================================

Voorzitter,

Om te beginnen, wil ik de Heer Stam dankzeggen voor het indienen van het interpellatie verzoek.
Dit voorstel maakt het mij mogelijk om duidelijkheid te verschaffen over het hoe en waarom nemen van de beslissing om onze wethouder terug te trekken uit het college en ook als seniorenpartij de coalitie te verlaten.
Het lijkt mij verstandig mijn betoog in vier stukken te verdelen.
Het terugtreden van de wethouder uit het college, het terugtreden van de fractie uit de coalitie en het proces wat gevolgd is om dit te bewerkstellen en tenslotte de gevolgen van ons handelen voor de inwoners.

Laat ik beginnen met het terugtreden van de wethouder.
Iedereen heeft kunnen zien, dat er aanvankelijk startproblemen waren. Het was duidelijk wennen hoe om te gaan met de materie (heel veel inlezen) en het zoeken naar haar plaats binnen het college. Al naar gelang de tijd echter verstreek, bleek mij dat dat laatste problemen ging opleveren. Als u wilt weten hoe onze wethouder dat heeft ervaren, dan dient u aan haar de vraag te stellen c.q. de antwoorden hierop te lezen in de inmiddels door haar gegeven interviews. De conclusie, die ik heb getrokken is, dat er vermoedelijk sprake was van onverenigbaarheid van karakters, wellicht ook sprake was van een generatiekloof. Dat voor haar de commissievergaderingen van 11 en 12 september jl. voor haar de spreekwoordelijke druppels waren, die de emmer deed overlopen, was voor mij heel begrijpelijk.

Waarom ik de fractie adviseerde zich terug te trekken uit de coalitie.
Ik vond, dat onze wethouder in de loop van de tijd, zichtbaar beter in de materie kwam te zitten. Dat de door haar ingediende stukken natuurlijk bij tijd en wijle kritiek kregen, maar de laatste tijd naar mijn gevoel niet altijd correct. Ik kreeg sterk de indruk dat het meer kritiek was op de manier van presentatie, dan op de inhoud van de stukken. Maar ook, dat haar verdediging sterker werd al naar gelang zij beter in de materie kwam te zitten.
Die indruk, dat het meer kritiek was op de manier van presentatie dan op de inhoud van de stukken, werd versterkt door de voor ons volstrekt onverwachte aanval op 11 september, vanuit onze coalitiepartner de VVD, die het leiderschap van onze wethouder tijdens het op dat moment behandelde afvalplan in twijfel trok.

Let wel, ik erken volmondig, dat iedereen het recht heeft om welke kritiek dan ook op welk moment dan ook te leveren. De teleurstelling over deze aanval, zat hem dan ook meer in het niet ingelost worden van mijn verwachting, dat dergelijke toch wel heikele zaken in een vooraf bespreking zouden worden voorgelegd. Ik loop al lang genoeg mee om te weten, dat dat tussen coalitiegenoten wel als gebruikelijk wordt gezien.
Volkomen onverwacht, omdat, zoals ook door de “voormalige” coalitiepartners is gemeld, tijdens het laatstgehouden coalitieoverleg er nog steeds sprake was van een goede verstandhouding en dus niets er op wees, dat dit eraan zat te komen.
Vervolgens vond op 12 september de behandeling van de cultuurnota plaats. Ook hier werd ik weer verrast door de hoeveelheid kritische kanttekeningen die werd geplaatst. Daar, waar ik vond, dat er sprake was van een prima nota, wederom tot stand gebracht na raadpleging van alle actoren en opgesteld door uiterst deskundige ambtenaren, vond de meerderheid, dat dit stuk nog lang niet rijp was voor behandeling in de raad.
In het gesprek wat volgde met de wethouder constateerde wij beiden, dat dit zo geen doorgang kon vinden. Het steeds maar weer terug moeten keren naar de “tekentafel” verhoogde immers de toch al grote werkdruk voor de ambtenaren en kwam onzes inziens niet ten goede aan de kwaliteit van de volgende stukken. Beide kwamen wij tot de conclusie, dat het beter was voor alle partijen, dat ze met onmiddellijke ingang haar werk zou neerleggen. Ondanks het feit, dat er in de raad tot dan toe met de coalitiepartners prettig en in goede verstandhouding was samengewerkt, vond ik het toch nodig onze fractie uit de coalitie terug te trekken. Door het wegvallen van onze wethouder in het college was ik de mening toegedaan, dat we daardoor vleugellam en feitelijk ook monddood waren geworden. Bovendien hecht ik aan loyaliteit zodat we alleen al op die grond deze stap moesten zetten.

En dan nu het proces.
Het verloop van dat proces en de gevolgen daarvan, dwingt mij om oprechte verontschuldigingen aan te bieden. Tijden het proces vierden emoties de boventoon. En zijn er onvergeeflijke fouten gemaakt. En daarvoor voel ik me verantwoordelijk. Zo besloten wij een persbericht samen te stellen. Een eerste opgesteld persbericht werd verworpen, een tweede idem dito en een derde nog niet door eenieder van ons goed bevonden. Door de haast, geboden omdat de wethouder inmiddels haar ontslag bij de burgemeester had ingediend, is per abuis het eerste afgekeurde persbericht bij de pers terecht gekomen. Dat leverde weer de nodige commotie op. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie, dat dat inderdaad te wijten was aan een foutieve handeling en niet meer dan dat. Het past mij om voor deze onvergeeflijke fout mijn oprechte excuses te maken. Specifiek wordt in dat persbericht D66 groot onrecht aangedaan. Juist D66 heeft zich naar mijn stellige overtuiging een goed coalitiegenoot getoond. Het is mij niet ontgaan, dat zij meerder malen onze wethouder tijdens moeilijke momenten hebben gesteund.
Ook excuses aan RVB. Ja, het is waar dat wij in het begin van onze periode de indruk kregen, dat hun argumenten om tegen de voorstellen te zijn, door onze wethouden ingediend, vooral ingegeven werden door rancune. Maar al naar gelang de tijd verstreek werd die opvatting meer en meer door ons verlaten. En kregen wij steeds meer respect voor hun geëtaleerde kennis en kunde. Hetgeen ook in persoonlijke gesprekken met enkele van hen kenbaar is gemaakt. Op dit moment is de RVB voor ons gewoon een oppositie voerende partij waarvan je kunt en mag verwachten, dat ze kritisch kijken naar de handelingen van het college.

Wat heeft ons handelen nu naar ons oordeel voor gevolgen voor de inwoners.
We hebben mede vormgegeven aan het coalitieakkoord en daar onze handtekening voor gezet. En dat betekent, dat wij dat coalitieakkoord dus gewoon blijven steunen. Het doet ons dan ook deugd, dat de overblijvende coalitiepartijen hebben besloten om dit akkoord onverkort te handhaven.
Wat wij er in ieder geval van hebben geleerd is, dat het hoog tijd wordt om onze gelederen te versterken met iemand die zich communicatiedeskundige mag noemen. Dat gevoel is vandaag nog versterkt door opmerkingen van een van onze inwoners, die aangaf dat wij hebben gefaald, op zaken waarvoor wij ons juist sterk hebben gemaakt en ook successen hebben geboekt.
Tot slot voorzitter. Het past ons zeer om dank uit te brengen aan onze thans afgetreden wethouder. Naast de kunst van het debatteren, zijn er nog veel meer zaken waarop het functioneren van een wethouder, en dat geld ook voor raadsleden, kan en moet worden beoordeeld. Het gaat ook en met name over inzet, werklust, creativiteit, goede ideeën en gedachten, kennis van de materie en de wijze waarop contacten met inwoners worden gelegd. En daarin heeft ze naar onze stellige overtuiging, prima gefunctioneerd.

========================================================================================================================

Omanido
Iedereen die naar de serie ‘Het geheime dagboek van Hendrik Groen’ kijkt zal het beamen. De zorg voor de oudere mens laat te wensen over. Niet dat het slecht gaat. Maar in plaats van veel te vergaderen zou de aandacht wel wat meer naar de mens zelf mogen gaan. Het besluit om de mensen maar thuis te houden zorgt voor onoverkomelijke problemen. Mensen verpieteren en voelen zich vaak niet meer welkom in de maatschappij die ze mede hebben opgebouwd tot het niveau van een aantal jaren geleden. Logisch dat er partijen opstaan, die daadwerkelijk de handen uit de mouwen willen steken en zich hard willen maken voor de mensen die ze vertegenwoordigde, de ouderen dus.

In onze gemeente is dit de Seniorenpartij. Dat ze in een behoefte voorzien moge duidelijk zijn. Bij de gemeenteraadsverkiezingen behaalden ze 25553 stemmen, dus ruim drie zetels in de raad. Het was de collegevormende partijen duidelijk. Er staat een nieuwe speler op het veld. Het lag voor de hand, dat de meest ervaren senioren fan aan de bak kon als wethouder: Marja Becker.

Ze kwam niet in een gespreid bedje. De afdeling die de Wet Maatschappelijke Ondersteuning uitvoert, krijgt- terecht of onterecht- veel klachten over zich heen.
Uit eigen ervaring kan ik u zeggen dat dit zeker voor een deel juist is.

Op donderdag horen dat de afdeling pas op z’n vroegst de woensdag daarop beschikbaar is voor antwoord deed mijn bloeddruk stijgen. Zo ook die van onze wethouder Becker, die de bijl aan de wortels zette en corrigerend optrad. Niet op de voorgrond, nee, bescheiden op de achtergrond. Maar ik kreeg meer met haar van doen.
Toen het Rode Kruis kenbaar maakte dat men een taakveld ging afstoten, met name die de belangen behartigde van o.a. de lokale ouderen, gingen wij met 6 man/vrouw sterk bij de wethouder op de koffie. Ik niet zeggen dat ze een op het oog slagvaardige indruk maakte, opnieuw acteerde ze bescheiden, maar de zaken kwamen voor elkaar zoals we dit allen graag wensten. Zij kreeg de eer bij de viering van het ontstaan van ‘Doen voor Ouderen’.

Ze heeft inmiddels de slangenkuil verlaten. Haar vertrek heeft, naar eigen zeggen, te maken met achterkamertjespolitiek. Zonder in die achterkamertjes meegekeken te hebben, ben ik geneigd dit volmondig te beamen.

Was het niet zo dat wethouder Erica Spil van de ene op de andere dag buitenspel werd gezet?
Erica die het zelfde taakveld tot haar gebied wist en uiterst kundig was in een problematiek die niet mis is. Wat nog het ergste is, de resterende collegeleden hebben de taken van Becker onderling verdeeld. Dit riekt naar kiezers bedrog.
Luistervink.